Hola!!!

Holy ! I can't beleive it is almost June and I havent typed a single word for my blog since April!! Shame on me and my crappy busy life. I hate repeating myslef and when others do, I have an urge to slap their mouths but I am gonna tell anyways. I am working my ass off! Everything I am dealing is something related with my work. :( I went to Germany last week for a meeting. What a country! It is like a girl's room with a severe OCD problems, like everything is in place and percetly clean.

Well, I guess thats all I am gonna say.
Caio

makeeverythingalright

Ne zamandır, kendi paramı kazandığım ve küçük şirin bir dairede yaşadığım özgür bir hayatın hayalini kuruyordum. Şuanda teorik olarak kulağa tam istediğim gibi gelen bu durumun, pratik de ne kadar da boktan olduğunu anlamış bulunmaktayım. Her gün işe ayaklarım geri geri giderek gidiyorum, sabahları o alarm çalıyor ya resmen lanet ediyorum bu şehre taşındığıma. Olur da işten makul bir saatte çıkıyorsam, ki genelde 13-15 saat çalışabiliyorum. Eve gelince o dört duvarlar tek tek üzerime geliyor. Yıllardır kasıp geçmeye çalıştığım onca derse küfrediyorum, ne olurdu sanki çalışmasam kalsam uzasa okul… Üzerine yetmezmiş gibi yaptığım yüksek lisansa daha da ağır sövüyorum hele hele zorunlu olmadığı halde yapacağım diye tutturduğum tezime.. Hepsi o kadar boşa gitmiş gibi hissediyorum ki. Öğrendiğim diller, hepsini unutsam da olur artık. Yaptığım, başardığımı düşündüğüm, bakınca gururlandığım her ne varsa olmasa ne olurdu ki diyorum. Sevdiğim tüm insanlar dünyanın dört bir yanına yayılmış ve bu garip şehirde ben bir başıma her gün yataktan kalkabilmek için nedenler arıyorum. Hayaller kuruyorum falan ama her şey o kadar uzak ki şuan bana..  Tamamen soyutlandım hayattan. Ayaklarımın üzerinde durma hikayem hiç de istediğim gibi ilerlemiyor. Bir gün tekrardan mutlu olabileceğime inanıyorum çünkü ben küçük şeylerden mutlu olma konusunda süperimdir. Bu depresyon hallerim geçince ve nihayet istediğim ve sevdiğim bir işim olduğunda, hele ki yanımda sevdiklerim olduğunda ben yine o mutlu insan olacağım. Geçicek geçicek geçicek biliyorum. Sabrediyorum…

Tired as Hell

I am tired as hell. Like seriously this is too much working for a lazyass girl like me.. It is taking over my body and brain. Today I try not to hate my boss more than I did before but I think I just managed to hate him even more.. Yayy for me!!

I can't tell you guys how much I miss my old life and my friends.. when I am not a complete failure ! All I want is to end this pain but I dont have the courage nor time to look for a new job..

God please give me the strenght so I can move on without killing my boss or maybe some co-workers. Yes PLEASE!!

Gym Junky

The only time I went to gym in college was the time we were making a project about routing times of some machines at campus.. #nerdgiriproblems

Now I am really going to gym.. I only sign the contract for my membership. I really dont know how to cope with things at work.. so maybe, this would work and I can focus on something else than hating my job, quiting my job and looking for a new one.

Flat tummy !! Here I come..

Oha

Evet blog yazamaya zamanım yok saatlerce mesai ye kalıp annemleri bile aramayı unutan mal bir insan oldum ama blogumun arşivini ezebere bilip her gün bir şeyler yazmış mıyım diyen o insandan da acayip yoruldum o yuzden de yazmıyorum önceden de bahsetmiştim.
Blogumun çok fazla ziyaretcisi yok o yuzden direk belli oluyorsun hatta tek ziyaretçisi de sensin.. yazmayı bıraktığım halde.. Yemin ediyorum ben california da oturan kimse tanımıyorum kimsin kardeş ne istiyon.. bir şey yazmadığımı bile bile buralara gelip arşivimi niye incik cincik ediyon!! Belki ecnebisindir bilemiyorm nasıl bir manyaksın o yüzden ingilizci de yazayım da boşa laf dökmüş olmayım.

Who the hell are you ? Yeah the person who probably made my blog page as their home page.. please stop. its beyond annoying and reaally uncomfartable for me. Just tell me who you are and then please stop stalking! pretty please !!
Thanks

Long Time No See

Aman Tanrım! Benim bir blogum varmış.
İş hayatı bana göre değil arkadaş. Bambaşka bir insan oldum.
Makyaj yapmadan markete gidemeyen ben 2 haftadır ruj dahi sürmüyorum
Isıl işlemlerden boku çıkan saçlarım aylardır düzleştirici maşa yüzü görmedi
Bir giydiğime 1 ay dokunmayan ben 1 haftadır aynı kıyafetle işe gidiyormuşum haberim yok!
Aynaya bakınca baskasını görüyorum.. Bunca şeye değer mi ? Şu an yaptığıma bu işe değmez ama ilerisi için bunları çekmem gerekiyor heralde diye düşünüp, aklıma geldikçe ruj sürüyorum.